Een kort lopend project van Kunstcafe Rivierenland met een thema waar elke kunstenaar in zijn eigen discipline, of juist in een andere, een draai aan kan geven.
Enige restrictie is: Het kunstwerk moet aangeleverd worden in een doos (een standaardverhuisdoos ca. 32 x 33 x 48 cm.), de start van het project was op 18 februari en het uitpakken op 18 maart.

Afgelopen zaterdag 18 maart was het dus zo ver: UITPAKKEN.

En uitpakken is er gedaan: 13 dozen vulden al snel de grote biljarttafel van de kleine zaal.

• Woman4Art: Woman4Art laat het karton spreken en vertelt over iconen, fotomodellen, die het ook niet altijd gemakkelijk hebben. Titel: ICONS, “het is niet alles goud wat er blinkt!”
• Nicoline Voormolen laat de binnenkant van het karton van haar verhuisdoos spreken. Zo ontstaat een heel groot gesegmenteerd “canvas”. Dat brengt zij weer tot een geheel in “Ode aan de vrouw”. Hoe kan het ook anders: Woman4Art!
• Bert Sterk speelt een thuiswedstrijd. Geboren in Spijk maakt hij een borstbeeld van zijn moeder. Nu eerst in was, later in glas gegoten.
• Cor van Kesteren rijdt met moeite zijn doos de zaal binnen en vraagt iemand te helpen de doos op de tafel te “hijsen”. Zit er een “koelkast” vol pinguïns in. Mooie van hout gemaakt in zwart wit. Komt nog uit zijn ‘oud is nieuw’ serie. Hij heeft een prachtig verhaal over zijn inspiratiebron; stripboekserie over pinguïns.  Hij maakt zelfs een serie striptekeningen met pinguïns die over het Kunstcafé gaan.
• Irene Damminga maakt normaal foto’s die tentoongesteld worden in het platte vlak, vandaag vullen ze een hele kijkdoos. Er is een psychedelische sfeer ontstaan, daar binnenin.
• Annelies Dölle laat een kunstwerk van een aantal meters uit haar box komen. Er zit nog voor 200 meter mee op de rol!
• Cees van Meerten is zijn foto’s gruwelijk te lijf gegaan. Eerst onder de grond gestopt daarna, toen ze er niet van onder de indruk waren heeft hij ze in “ijs” (epoxy) gegoten, om ze met een pikhouweel in stukken te slaan. Ook daar gaven ze geen krimp. Uiteindelijk de reciprozaag er in gezet. Daar konden ze niet tegenop! Resultaat: “Verstilde natuur”.
• Isolde van Meerten heeft haar werk een snelle tint kunnen geven bij dit kort lopend kunstproject. Bij gelegenheid in een museum waar veel materiaal klaar stond om de bezoeker na bezoek aan het museum te inspireren heeft zij haar verhaal: een “ongelukkige liefde” op spannende wijze bij elkaar geplakt. Mooie collage in een “doosje” waar het vuur van af spat.
• Gerard Mijnster haalt een “ode aan de vogel” uit zijn doos. Prachtig klein verstild monument met vogelskelet. Al wandelend sprokkelt hij zijn kunstwerken bij elkaar.
• Adrie Hogenhorst brengt een ode. Ode aan Toon Hermans. Zelfs de buitenkant van de verhuisdoos draagt rozen. In de doos een kunstig versneden boek van bladen poëzie en een afbeelding van hem; “Toon”! Een inspiratiebron voor Adrie.
• Marcel Vaandrager is ineens van taal kunstenaar beeldend kunstenaar geworden. On stage of voor de camera maakt men gebruik van Auto Q. Dus komt er een AUTO-Q uit zijn doos. De wielen “draaien op poëzie”, anders zou het geen echte Marcel Vaandrager zijn.
• Annet Ardesch heeft haar inspiratie uit verhuizen gehaald. Want vaak verhuizen brengt veel verhalen met zich mee. Zij pakt al haar verhalen samen, opgenomen op videobanden in een ver verleden, in een “houten” verhuisdoos: “THE BLACKBOX OF MY LIFE”
• Marian Tenkink laat ook het karton spreken, want hoeveel karton is er niet in omloop? Al die internetdoosjes! Ook zij maakt zich er schuldig aan. Deze doosjes uit haar verhuisbox, aan haar geadresseerd, bewijzen het. Maar hoe mooi ook is golfkarton! En wat kun je er allemaal niet mee doen? “Ode aan de kartonnen doos”.
  
  Hieronder een fotoverslag van het uitpakken