Wie zijn de kunstenaars van Kunstcafé Rivierenland en hoe gaat het met ze in deze bijzondere tijd. In deze serie willen we, door middel van een vier tal vragen, jullie kennis laten maken met de kunstenaar.

Dit keer aan het woord: Rieke van der Stoep

Hoe en wanneer is de kunstenaar in jou ontstaan….en waar sta je nu?

Toen ik 3 jaar was kreeg ik een potlood in handen en die heb ik nooit meer los gelaten! Van het platte vlak ben ik overgestapt naar 3D. Werk graag met verschillende materialen, waarvan brons de voornaamste is. Maar glas, textiel, papier, klei, kunststof e.d. horen bij de mogelijkheden om vorm te geven aan wat ik wil zeggen met mijn werk. Vind het nu leuk om te experimenteren, zowel in brons als in andere materialen. “Spelen”  noem ik dat.

Wanneer ben je in jouw herinnering voor het eerst in aanraking gekomen met kunst?

Met echte kunst toch pas rond mijn 16e jaar denk ik. Vóór die tijd was ik er ook zelf al mee bezig, maar besefte nog niet dat ik kunst maakte.

Wie of wat heeft jou aangezet iets met jouw talent te gaan doen?

Al op de kleuterschool is mijn talent ontdekt. Daar kregen mijn ouders te horen dat ze mij er in moesten stimuleren om mee verder te gaan.

Waar ben je nu mee bezig? Waar loop je in deze coronatijd tegen aan, of zie je juist de voordelen van de beperkingen in deze tijd?

Ik ben heek  blij dat ik een eigen atelier heb, zodat ik juist in deze coronatijd gewoon verder kan gaan met mijn werk. Voordeel is dat ik nu meer tijd kan besteden aan het voorbereiden op komende exposities in 2021. En ook heb ik meer ruimte om te experimenteren. Daar wordt ik heel blij van! Natuurlijk stemt Corona ook tot nadenken. Ik heb er een beeld over gemaakt, die in augustus tijdens de tentoonstelling ‘NA DE STILTE’ in Fort Vuren heeft gestaan, samen met de werken van mede kunstenaars van Rivierenland. Het heet ‘Licking wounds’ en mijn gedachten hierover heb ik opgeschreven:

NA DE STILTE

Laten we onze wonden likken
en vanaf nu het leven vieren in harmonie
met onszelf, onze naasten,
de andere diersoorten, onze nakomelingen,
het milieu, de natuur, de aarde
en het leven zelf.

Laten we nooit meer terug willen naar normaal.
Normaal heeft nooit bestaan.
Ons leven vóór corona was niet normaal
Toen vonden we hebzucht, milieuverontreiniging, discriminatie
en ongelijkheid gewoon.

Daar moeten we niet meer naar terug verlangen.

We krijgen nu de kans om een nieuwe maatschappij te weven.
Als een kleed dat zowel mens als natuur past.

Rieke van der Stoep

Licking wounds

Brons met stof en leer.
De banden zijn gebruikt bij de bronsgieterij, bedoeld om kunstwerken in op te hangen en te verplaatsen.
Omdat ze versleten waren en ik er grote schoonheid in zag, mocht ik ze meenemen.

 Wil je meer werk van Rieke bekijken klik dan hier