Wie zijn de kunstenaars van Kunstcafé Rivierenland en hoe gaat het met ze in deze bijzondere tijd. In deze serie willen we, door middel van een vier tal vragen, jullie kennis laten maken met de kunstenaar.

Dit keer aan het woord: Marian Tenkink

Hoe en wanneer is de kunstenaar in jou ontstaan?

Wanneer ben je in jouw herinnering voor het eerst in aanraking gekomen met kunst?

Midden jaren 50 van de vorige eeuw zijn de mogelijkheden als 4 jarige boerendochter uit het uiterste oosten van de Achterhoek beperkt om in aanraking te komen met kunst. In onze omgeving is er in die tijd geen gelegenheid om naar een kleuterschool te gaan, dus sta je voor de “uitdaging” er zelf iets van te maken. Materialen zijn in deze naoorlogse tijd nog nauwelijks voorhanden. Gelukkig geeft onze bakker uitkomst. Daar worden de broden in grote witte stukken papier verkocht. Dus bijna dagelijks verse vellen papier! En los gaat het. Het feit dat ik nu nog steeds tekeningen heb uit die tijd wil zeggen dat er thuis aandacht en stimulans was mij zo te kunnen uiten. (zie de tekeningen) Het zaadje is geplant, tekenen wordt mijn grootste passie. Dankbaar ben ik dat die stimulans altijd is gebleven.

Wie of wat heeft jou aangezet iets met jouw talent te gaan doen?

Rond mijn 10e ga ik vaak logeren bij een ongetrouwde Hilversumse tante. Zij neemt mij mee naar het Rijksmuseum, waar ik kennismaak met de groten der Nederlandse schilderkunst, waaronder natuurlijk de Nachtwacht van Rembrandt van Rijn en de stier van Paulus Potter. Regelmatig bezoeken we het Singer Museum in Laren en raak ik onder de indruk van het impressionisme en pointillisme.
Op de basisschool worden creatieve lessen door mij intens beleeft en blijf ik mij ontwikkelen. Op de middelbare school krijg ik het advies iets met mijn tekentalent te doen. Het wordt de leraren opleiding tekenen en textiele werkvormen. Een goede basis voor het ontwikkelen van technieken, maar ook voor het organiseren van lessen, activiteiten en het stimuleren van kunstbeleving in het algemeen.

Waar ben je nu mee bezig? Waar loop je in deze coronatijd tegen aan, of zie je juist de voordelen van de beperkingen van deze tijd?

Net als de intelligente loc down begint heb ik mijn nieuwe atelier op orde. Maar ook komt onze dochter voor een langere periode bij ons thuis om haar te beschermen tegen besmetting. De combi van verzorging, vermaak en mijn eigen creatieve ontwikkelingen gaan dan goed samen. Naast knutselen en schilderen hebben we veel gewandeld in de buurt, in een vroeg voorjaar met prachtig zonnig licht. Kleine ommetjes en veel foto’s verder ontstaan er ideeën voor schilderijen met als thema de directe omgeving waarin wij wonen.
Ontluikende bomen en veel water staan model voor de ophanden zijnde expositie op Fort Vuren; NA DE STILTE.
Ik maak een Power Point serie, waar foto’s vervloeien in tekeningen en tekeningen in foto’s om die naast onze (Woman4Art) installatie TIME OUT, op het Fort te vertonen. Een “TIME OUT”, een periode als deze die vloeiend verloopt, weinig prikkels, regelmaat en veel licht. Dat geeft het soort rust dat je je later nog herinnert hoe aangenaam dat kan zijn.

Foto 1: Kindertekening uit mijn jeugd
Foto 2: Installtie TIME OUT
Foto 3: Kleur bekennen
Foto 4: Waterkering